Επιθετικότητα

« 3ος Χρόνος > Ψυχολογία

Επιθετικότητα

Πολύ συχνά τα παιδιά επιδεικνύουν επιθετική συμπεριφορά, όχι μόνο απέναντι σε άλλα παιδιά αλλά ακόμα και απέναντι στους γονείς τους. Σπρωξιές, μπουνιές, τσιμπιές, δαγκωματιές είναι αρκετά συχνά φαινόμενα στην ηλικία αυτή κάνοντας πολλούς γονείς να αισθάνονται φοβερή αμηχανία. Οι περισσότεροι γονείς ανησυχούν, όταν έρχονται αντιμέτωποι με αυτού του είδους τη συμπεριφορά. Συνήθως πρόκειται για ένα μεταβατικό στάδιο, που περνάει γρήγορα, ιδιαίτερα αν το χειριστείτε σωστά. Μην ξεχνάτε ότι σε αυτή την ηλικία η επαφή με άλλα παιδιά είναι πιο τακτική είτε γιατί το παιδί βγαίνει όλο και πιο συχνά έξω, είτε γιατί πηγαίνει στον παιδικό σταθμό είτε γιατί απέκτησε αδελφάκι.

Οι κοινωνικές του δεξιότητες όμως δεν είναι τόσο αναπτυγμένες και πολύ συχνά με την παραμικρή απογοήτευση ή ματαίωση μπορεί να καταφύγει στη βία. Μην ξεχνάτε ότι η ικανότητα επικοινωνίας σε αυτή την ηλικία δεν είναι τόσο ανεπτυγμένη, ώστε να μπορεί να εκφράσει με λόγια το παιδί συναισθήματα, όπως το θυμό. Έτσι συχνά ένα σπρώξιμο ή μια δαγκωματιά είναι ο μόνος τρόπος για να εκφράσει και να υπερασπιστεί τα θέλω του. Επίσης, είναι ακόμα συναισθηματικά ανώριμο, με αποτέλεσμα να αδιαφορεί για τα συναισθήματα απογοήτευσης που προκαλεί στους άλλους.

Η ξαφνική επιθετικότητα, λοιπόν, δε θα πρέπει να σας ανησυχήσει, εκτός κι αν παγιώνεται ως συμπεριφορά. Όσο μεγαλώνουν τα παιδιά, η παρόρμηση να κλωτσήσουν, να τσιμπήσουν ή να δαγκώσουν μειώνεται, καθώς αρχίζουν ν’ αποκτούν επίγνωση των κανόνων ως μέσο που επιτυγχάνει την ασφάλεια και αποδοχή. Για να επισπεύσετε τη διαδικασία:

• Εξηγήστε το βασικό λόγο που δεν είναι επιτρεπτό να χτυπάμε. Όχι επειδή είναι κακό, αλλά επειδή πονάει. Αν σας χτυπήσει, πείτε του: «Αυτό με πόνεσε πολύ» και τρίψτε το πονεμένο σας χέρι
• Μην αντιδράτε έντονα Ιδιαίτερα μπροστά σε άλλους, γιατί εντείνετε την αντιδραστικότητα του παιδιού. Αν το παιδί εκδηλώσει επιθετικότητα, να το απομακρύνετε με ψυχραιμία από το χώρο που είναι οι άλλοι, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αποσυρθείτε ή να αποχωρήσετε
• Δώστε περισσότερη σημασία στο θύμα της επίθεσης. Η πρώτη σας κίνηση θα πρέπει να είναι να απομακρύνετε το θύμα από το θύτη. Στη συνέχεια, αντί να το μαλώσετε έντονα , εστιάστε το ενδιαφέρον σας στο παιδί που χτύπησε λέγοντάς του: «Σε πόνεσε;» ή «Είσαι καλά;». Ρίχνοντας τα φώτα πάνω στο θύμα κατά μαγικό τρόπο απενεργοποιείται ο θύτης
• Μην ανταποδίδετε ομοιοτρόπως. Έτσι περνάτε αμέσως το μήνυμα ότι η βία είναι επιτρεπτή και το παιδί είναι μάλλον βέβαιο ότι θα συνεχίσει να είναι επιθετικό, αν όχι μαζί σας, σίγουρα εκεί που ξέρει ότι έχει τη δύναμη να το κάνει
• Παραμείνετε κοντά του. Αν ξέρετε ότι το παιδί σας διανύει φάση έντονης επιθετικότητας και είναι πιθανό να χτυπήσει κάποιο παιδί, φροντίστε να είστε πάντα κοντά, ώστε να παρέμβετε εγκαίρως
• Ενθαρρύνετε το παιδί να εκφράζει τις ανάγκες του λεκτικά. Σε πρώτη φάση θα πρέπει εσείς να του δείξετε πώς να χειρίζεται λεκτικά τις διάφορες καταστάσεις. Για παράδειγμα, του εξηγείτε ότι όταν θέλουμε ένα παιχνίδι, δεν δαγκώνουμε για να το πάρουμε, αλλά το ζητάμε λέγοντας «Παρακαλώ, δώσε μου ». Στη συνέχεια ζητήστε από το παιδί να πει την ίδια φράση
• Υιοθετήστε τη θέση του συνηγόρου. Εξηγήστε στο παιδί ότι μπορεί να ζητά την επέμβασή σας, όταν νιώθει αδικημένο εξαιτίας της συμπεριφοράς των άλλων