10 λόγοι που οι μπαμπάδες είναι καλύτεροι από τις μαμάδες

1.Οι μπαμπάδες παίζουν με τα παιδιά, την ώρα που οι μαμάδες τα προσέχουν μη χτυπήσουν.Είναι αυτοί που τα γαργαλάνε, παλεύουν μαζί τους, τα ρίχνουν κάτω ή τα πετάνε στον αέρα παίζοντας. Παίζουν μαζί τους κυνηγητό και τα «μαρκάρουν» στο ποδόσφαιρο. Όταν οι μαμάδες αναζητάνε ήρεμα, ασφαλή και «σοφιστικέ» παιχνίδια, οι μπαμπάδες προτείνουν ό,τι πιο ζωηρό, άγριο και φωνακλάδικο. Μια έρευνα μάλιστα έδειξε ότι το 70% των παιχνιδιών που παίζουν οι μπαμπάδες με τα παιδιά βασίζεται στην κίνηση και στη δράση, τη στιγμή που αυτά τα παιχνίδια τα κάνει μόνο το 4% των μαμάδων. Τα παιχνίδια των μπαμπάδων, όπως λένε οι ειδικοί, ενθαρρύνουν τον ανταγωνισμό και την ανεξαρτησία, ενώ αυτά των μαμάδων την ισότητα και την ασφάλεια. Και τα δυο βέβαια είναι εξίσου απαραίτητα.

2.Οι μπαμπάδες βοηθάνε το παιδί να ξεπεράσει τα όριά του.Ποιος είναι εκείνος που του φωνάζει ενθαρρύνοντάς το να σκαρφαλώσει ψηλότερα, να τρέξει πιο γρήγορα, να βάλει όλη του τη δύναμη σε αυτό που κάνει; Κι ακόμα, ποιος είναι εκείνος που το κρατάει για να ανεβεί πιο πάνω στο μονόζυγο της παιδικής χαράς ή κάθεται δίπλα του στα συγκρουόμενα του λούνα παρκ; Οι μπαμπάδες είναι εκείνοι που ενθαρρύνουν τα παιδιά να ξεπεράσουν τους φόβους τους, να ρισκάρουν λίγο περισσότερο, να δείξουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον εαυτό τους.

3.Οι μπαμπάδες μαλακώνουν και αλλάζουν γνώμη πιο εύκολαμπροστά στα νάζια και στις γλύκες των παιδιών, τα οποία ξέρουν καλά πως αν ζητήσουν κάτι από τη μαμά και αυτή πει όχι, ό,τι κι αν κάνουν, δύσκολα θα καταφέρουν να της αλλάξουν γνώμη. Η μαμά δεν θα παρασυρθεί εύκολα από τα παιδικά τεχνάσματα και θα μείνει σταθερή στην αρχική της απόφαση. Με τους μπαμπάδες όμως τα πράγματα, τις περισσότερες φορές, είναι αρκετά διαφορετικά. Μπορεί και αυτοί να αρνηθούν, τα παιδιά όμως έχουν αντιληφθεί ότι τα γλυκόλογα, τα νάζια κι οι αγκαλιές είναι ο καλύτερος τρόπος για να καταφέρουν ό,τι έχουν βάλει στο μυαλό τους. Μπορεί μερικές φορές να δείχνουν σκληροί, αλλά συνήθως είναι (από μέσα) πιο μαλακοί κι από λιωμένο βούτυρο.

4.Οι μπαμπάδες δεν θέλουν πολλές εξηγήσειςόταν τα παιδιά τους ζητάνε κάτι. Θα ρωτήσουν σίγουρα το λόγο, αλλά θα αρκεστούν στην απάντηση που θα πάρουν και δεν θα συνεχίσουν να βομβαρδίζουν τα παιδιά με ερωτήσεις, προσπαθώντας να ανακαλύψουν κάποιο κρυφό μυστικό πίσω από τα λόγια τους.

5. Οι περισσότεροι μπαμπάδες αφιερώνουν λιγότερο χρόνο στα παιδιά εξαιτίας της δουλειάς τους. Ακριβώς γι’ αυτό,προσπαθούν ο χρόνος που περνάνε μαζί τους να είναι πλούσιος και εποικοδομητικός. Μοιράζονται διάφορες δραστηριότητες, παίζουν μαζί τους και προσπαθούν να κάνουν όσα περισσότερα ευχάριστα και διασκεδαστικά πράγματα μπορούν, για να καλύψουν κάπως το κενό της απουσίας τους.

6.Οι μπαμπάδες δεν αγχώνονται (τουλάχιστον πολύ) ζητώντας από τα παιδιά να ακολουθούν αυστηρά το πρόγραμμαμε τις καθημερινές τους υποχρεώσεις. Ακριβώς γι’ αυτό δεν θυμώνουν όταν το πρόγραμμα δεν τηρείται κατά γράμμα. Ίσως επειδή βλέπουν τα παιδιά λιγότερες ώρες, μοιάζουν να αγχώνονται κι οι ίδιοι όταν αναλογίζονται τα βάρη που έχουμε φορτώσει στις μικρές τους πλάτες. Παρόλο που καταλαβαίνουν ότι είναι απαραίτητο, δείχνουν να μην κατανοούν απόλυτα γιατί η καθημερινότητα των παιδιών πρέπει να είναι τόσο οργανωμένη. Έτσι, δεν ζουν με το άγχος και δεν ενοχλούνται τόσο πολύ όταν τα παιδιά, για δικούς τους λόγους, βγαίνουν (για λίγο) εκτός προγράμματος.

7.Οι περισσότεροι μπαμπάδες δεν έχουν εμμονή με την τάξη και την καθαριότητα. Έτσι, δεν αντιδρούν αυστηρά στις όποιες σκανταλιές λερώνουν το μόλις σφουγγαρισμένο πάτωμα, στα παιχνίδια που κάνουν μαύρα τα ρούχα και στην ακαταστασία των παιδικών δωματίων, πράγματα που συνήθως φέρνουν απελπισία στις μαμάδες. Όντας κι οι ίδιοι παιδιά (αρκετά συχνά ακόμα και σε αυτή την ηλικία) είναι πιο επιρρεπείς στην τεμπελιά μπροστά στο ξεσκονόπανο και πιο χαλαροί με την τάξη και την καθαριότητα. Αποτέλεσμα; Δείχνουν μεγαλύτερη επιείκεια στην αδυναμία των παιδιών να είναι τακτικά και προσεκτικά στη βρομιά και στους λεκέδες. Μην ξεχνάμε, βέβαια, ότι συνήθως δεν είναι εκείνοι που καθαρίζουν και δεν καταλαβαίνουν πόσο δύσκολη και κουραστική είναι η συντήρηση ενός σπιτιού. Αυτό τους κάνει λιγότερο αγχώδεις και επίμονους και, κατά συνέπεια, λιγότερο αυστηρούς όταν τα μικρά κάνουν την επανάστασή τους στη «νοικοκυρά σε απόγνωση» μαμά.

8.Οι μπαμπάδες είναι πιο αθώοι και ανυποψίαστοι, κι έτσι τα παιδιά μπορούν να τους χειριστούν και να τους ξεγελάσουν πιο εύκολα. Δεν περνούν πολύ χρόνο μαζί τους κι έτσι δεν έχουν μάθει να διαβάζουν τον τρόπο με τον οποίο αυτά σκέφτονται. Τα θεωρούν αθώα πλάσματα, χωρίς ίχνος πονηριάς και πολλές φορές τους το δείχνουν. Και τα παιδιά, από τη μεριά τους, καταλαβαίνουν πολύ καλά ότι μπορούν να τους ξεγελάσουν εύκολα και να κάνουν το δικό τους. Πράγμα που δείχνουν να απολαμβάνουν, με μεγάλη ευχαρίστηση μάλιστα. Δεν είναι και λίγο να τουμπάρεις έναν μεγάλο με τον τρόπο σου.

9.Οι μπαμπάδες βλέπουν τα παιδιά τους σε σχέση με τον υπόλοιπό κόσμο, ενώ οι μαμάδες βλέπουν τον υπόλοιπο κόσμο σε σχέση με τα παιδιά τους.Ακριβώς γι’ αυτό οι μπαμπάδες είναι εκείνοι που τα προετοιμάζουν καλύτερα για να αντιμετωπίσουν τη ζωή. Δεν τους ενδιαφέρει τόσο να απομακρύνουν από τη ζωή τους τα πράγματα που μπορούν να τα πληγώσουν, όσο να τα μάθουν να αντιδρούν και να τα αντιμετωπίζουν με ψυχραιμία. Είναι εκείνοι που ζητάνε από το παιδί να βασιστεί στις ικανότητές του για να τα βγάλει πέρα, κι αυτοί που του δείχνουν πως η συμπεριφορά του κάθε φορά έχει συνέπειες (καλές ή κακές ανάλογα) τις οποίες θα βρει μπροστά του. Οι μπαμπάδες με τον μοναδικό τους τρόπο προετοιμάζουν τα παιδιά για τον σκληρό κόσμο που τα περιμένει αύριο.

10.Δεν κάνουν τον καβγά να μοιάζει με το τέλος του κόσμου. Οι μπαμπάδες αποφεύγουν τη συναισθηματική εμπλοκή σε μια διαφωνία. Αν για τη μαμά το παιδί πρέπει να κάνει μπάνιο επειδή την αγαπά και με τον τρόπο αυτό (με το σαπούνι και το σφουγγάρι) θα αποδείξει την αγάπη του, για τον μπαμπά το παιδί πρέπει να κάνει μπάνιο αμέσως μετά το νέο γύρο γαργαλητών που αρχίζει… τώρα. Ίσως επειδή γνωρίζουν ότι σε αυτού του είδους τις διενέξεις θα νικηθούν κατά κράτος, προσπαθούν να είναι πιο ευέλικτοι και να πετυχαίνουν αυτό που θέλουν παραχωρώντας κάτι άλλο, ζητώντας απλώς μια αγκαλιά ως απόδειξη της αγάπης.

Με τη συνεργασία τηςΚατερίνας Στρουμπούλη(ψυχολόγος Παντείου Πανεπιστημίου, ειδικευμένη στη συναισθηματική ενίσχυση παιδιών, στην αποκατάσταση μαθησιακών δυσκολιών, καθώς και στη συμβουλευτική γονέων.