Crash Test: Οµοιοπαθητική vs κλασικής θεραπείας

Η γενική τάση «επιστροφή στη φύση» φέρνει µαζί της την αναγνώριση µιας παρεξηγηµένης εµπειρικής επιστήµης, της οµοιοπαθητικής. Να την εµπιστευτούµε για το δικό µας παιδί;

Της Βιβής Μωραΐτου

Με τη συνεργασία του Δηµήτρη Οικονοµάκου (οµοιοπαθητικός παιδίατρος)

Κι εκεί που βρισκόταν -στην Ελλάδα τουλάχιστον- υπό αµφισβήτηση, καιρό τώρα ακούω όλο και περισσότερες γνωστές µου µαµάδες να αναφέρονται στις συµβουλές του οµοιοπαθητικού παιδιάτρου που παρακολουθεί τα παιδιά τους. Νέα µόδα; Απλώς επιστροφή στη φύση. Έτσι κι αλλιώς, πολλά από τα γιατροσόφια της γιαγιάς, τουλάχιστον όσον αφορά τη χρήση των βοτάνων (χαµοµήλι, τίλιο, αλόη, µαραθόσπορος κ.λπ.) είναι αενάως προτεινόµενα απ’ όλους τους παιδίατρους, κλασικούς και εναλλακτικούς. Τα ίδια αυτά γιατροσόφια περιλαµβάνονται και στις οµοιοπαθητικές πρακτικές.

Επίσης, δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως όλο και περισσότεροι κλασικοί παιδίατροι προτείνουν πλέον και κάποια οµοιοπαθητικά φάρµακα στους µικρούς ασθενείς τους. Όµως τι αναγνώρισε σε αυτό το παρεξηγηµένο εναλλακτικό σύστηµα θεραπείας η µερίδα των γιατρών παγκοσµίως που στρέφεται προς αυτήν, κι ας µην κατανοεί πάντοτε πλήρως τους µηχανισµούς της; Προφανώς το ότι σέβεται απόλυτα τους νόµους της φύσης κερδίζοντας το πλεονέκτηµα της σοφίας της. Αλλά πώς;

Επιτέλους, τι κάνει;

Πρώτα απ όλα, η οµοιοπαθητική βλέπει τον άνθρωπο ολιστικά, δηλαδή, ως ένα αδιάσπαστο σύνολο σώµατος, πνεύµατος και ψυχής, το οποίο πρέπει να βρίσκεται σε αρµονική ισορροπία. Θεωρεί την όποια ασθένεια συνολική βλάβη και τα συµπτώµατά της (τον πυρετό, τον πόνο κ.λπ.) παρενέργειες που την οδηγούν στη ρίζα του προβλήµατος και τα οποία διαφέρουν από ασθενή σε ασθενή. Γι’ αυτό ακριβώς και αντιµετωπίζει κάθε περίπτωση ξεχωριστά, ακόµα κι αν πρόκειται για άτοµα µε την ίδια πάθηση. Ακολουθώντας τις ίδιες διαγνωστικές µεθόδους µε την κλασική ιατρική, η οµοιοπαθητική αξιολογεί την προσωπικότητα, τις συνήθειες και τις προτιµήσεις κάθε ασθενούς πριν του προτείνει την αυστηρά εξατοµικευµένη θεραπεία της, η οποία µάλιστα περιλαµβάνει απολύτως φυσικά και χωρίς καµιά χηµική επεξεργασία φάρµακα. Με άλλα λόγια, φάρµακα χωρίς παρενέργειες και τοξικότητα. Γι’ αυτό, τα οµοιοπαθητικά φάρµακα στην πλειοψηφία τους θεωρούνται ασφαλή τόσο για βρέφη, όσο και για εγκύους. Βασικός στόχος του θεραπευτικού αυτού συστήµατος είναι να επαναφέρει και να συντηρήσει την ισορροπία του ατόµου, ώστε ο οργανισµός του να µπορεί στο µέλλον να αντιδρά εξισορροπητικά σε ό,τι τον προκαλεί να ασθενήσει παραµένοντας υγιής. Και για να το επιτύχει αυτό, ακολουθεί την αρχή του οµοίου, την οποία είχε διατυπώσει και ο Ιπποκράτης από τις λέξεις όµοιος και πάθος. Σύµφωνα µε αυτή, η ουσία που µπορεί να προκαλέσει συγκεκριµένα συµπτώµατα σε ένα υγιές παιδί η ίδια µπορεί και να τα θεραπεύσει. Όµως, τι θα µας έπειθε να εµπιστευτούµε τις µεθόδους της οµοιοπαθητικής και για το δικό µας παιδί;

Φιλοσοφία

Οµοιοπαθητική: Στην αντίληψη της οµοιοπαθητικής η έννοια του ασθενούς υπερισχύει της ασθένειας και η αντιµετώπιση των προβληµάτων υγείας είναι ολιστική µεν, προσωπική δε. Έτσι, π.χ., ανεµοβλογιά από ανεµοβλογιά έχει διαφορά, αφού κάθε παιδί που αρρωσταίνει από αυτήν αντιµετωπίζεται διαφορετικά από τον οµοιοπαθητικό γιατρό.

Κλασική ιατρική: Η έννοια της ασθένειας και των συµπτωµάτων της εδώ υπερισχύει αυτής του ασθενούς. Έτσι, η φαρµακευτική αγωγή για τη θεραπεία της ανεµοβλογιάς είναι κοινή για όλα τα παιδιά, όσο βαριά ή ελαφριά κι αν την περνάει το καθένα.

Κατάλληλη ηλικία

Οµοιοπαθητική: Από τις πρώτες κιόλας µέρες που ένα µωρό θα έρθει στον κόσµο µπορεί να κάνει οµοιοπαθητική. Κάποιοι παιδίατροι προτιµούν να περιµένουν τουλάχιστον ως τον έκτο µήνα της ζωής ενός µωρού πριν προχωρήσουν στην εφαρµογή της, κι αυτό για να µπορέσουν να σχεδιάσουν µε µεγαλύτερη ακρίβεια το σωστό σκεύασµα.

Κλασική ιατρική: Παρακολουθεί στενά και µε επιτυχία την ανάπτυξη και την κατάσταση της υγείας κάθε µωρού πριν καν γεννηθεί. Ας µην ξεχνάµε ότι η οµοιοπαθητική είναι συµπληρωµατική της κλασικής ιατρικής και ως τέτοια εφαρµόζεται.

Φάρµακα

Οµοιοπαθητική: Προερχόµενα από τη φύση, δεν έχουν παρενέργειες, αλληλεπιδράσεις µε άλλα φάρµακα και δεν προκαλούν αλλεργικές αντιδράσεις. &8710;εν είναι τοξικά και ενδείκνυνται και για µακροχρόνιες θεραπείες. &8710;εν ερεθίζουν το στοµάχι και σε περίπτωση υπερδοσολογίας δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας, επειδή δεν έχουν υποστεί χηµική επεξεργασία και είναι πολύ αραιωµένα. Μπορούν να συνδυαστούν µε φάρµακα της κλασικής ιατρικής, αλλά αποφεύγεται να χορηγούνται παράλληλα µε αντιβιοτικά και κορτιζόνη, καθώς αποδυναµώνεται η δράση τους.

Κλασική ιατρική: Τα κλασικά φάρµακα µπορεί να προκαλέσουν αλλεργίες ή άλλες παρενέργειες, ενώ η βιοχηµική αντίδρασή τους δεν στοχεύει στην αποκατάσταση της ισορροπίας στον οργανισµό, σε αντίθεση µε τα οµοιοπαθητικά, που αποσκοπούν στη µόνιµη αποκατάσταση της ισορροπίας στο σώµα. Άλλωστε, τα τελευταία χρόνια οι παιδίατροι αποφεύγουν να συνταγογραφούν αντιβιοτικά πριν βεβαιωθούν ότι η χορήγησή τους είναι απολύτως αναγκαία και αφήνουν, π.χ., την ίωση να κάνει τον κύκλο της.

Πιο άµεση δράση

Οµοιοπαθητική: Συχνά τα οµοιοπαθητικά φάρµακα δρουν πιο γρήγορα σε σχέση µε τα κλασικά. Στα παιδιά η βελτίωση µπορεί να είναι θεαµατική –ειδικά σε οξείες περιπτώσεις– και µάλιστα µε µία µόνο δόση φαρµάκου. Αυτό συµβαίνει επειδή τα συστατικά τους λειτουργούν σαν καταλύτης ωθώντας το σώµα να ενεργοποιήσει και να πολλαπλασιάσει τη φυσική διαδικασία ανάρρωσης. Στην περίπτωση, π.χ., µιας ίωσης το οµοιοπαθητικό φάρµακο δρα συνήθως µέσα σε έξι ώρες. Σε αυτό το διάστηµα µπορεί τα συµπτώµατα να ενταθούν. Τέτοιες θεραπευτικές κρίσεις που διαρκούν λίγο δηλώνουν πως το φάρµακο λειτουργεί. Τόσο χρειάζεται για να επιταχύνει κατά κάποιον τρόπο τον κύκλο της ίωσης και τα συµπτώµατά της να υποχωρήσουν. Οπότε η επανάληψη θεωρείται περιττή.

Κλασική ιατρική: Τα αντιπυρετικά χρειάζονται µισή µε µία ώρα για να αρχίσουν να δρουν και τα αντιβιοτικά τουλάχιστον ένα µε δύο εικοσιτετράωρα. Και τα δυο χρήζουν αρκετών επαναλήψεων. Η αλόγιστη χρήση τους από τους γονείς που δεν συµβουλεύονται τον παιδίατρο πριν ανοίξουν το φαρµακείο του σπιτιού συχνά καµουφλάρει τα συµπτώµατα κάποιας άλλης ασθένειας και µπορεί να οδηγήσει σε λανθασµένη διάγνωση.

&8710;ιάρκεια αποτελέσµατος

Οµοιοπαθητική: Στοχεύει στα µόνιµα αποτελέσµατα και στην εξάλειψη της νόσου. Τα φάρµακα χορηγούνται άπαξ µε σκοπό να προκαλέσουν το σώµα να αντιδράσει στην ασθένεια εκ των έσω άµεσα και χωρίς υποτροπές. Αν η θεραπευτική διαδικασία δεν έχει το αναµενόµενο αποτέλεσµα, ο γιατρός µπορεί να συστήσει δεύτερη δόση από νέο σκεύασµα επανασχεδιασµένο ώστε να είναι ακόµα πιο κοντά στην ιδιοσυγκρασία του παιδιού.

Κλασική ιατρική: Πολλά φάρµακα, όπως αντιβιοτικά, κορτιζόνη ή αλοιφές µε στεροειδή συχνά βελτιώνουν προσωρινά ένα πρόβληµα που µπορεί να επανεµφανιστεί ή -ακόµα χειρότερα- να γίνει χρόνιο και να επιστρέφει µε την πρώτη ευκαιρία, όπως συµβαίνει µε το άσθµα και τις αλλεργίες.

Ανοσοποιητικό

Οµοιοπαθητική: Έχει τη δυνατότητα να ενισχύσει την άµυνα του οργανισµού του παιδιού, θωρακίζοντάς το σταδιακά µε φυσικές µεθόδους, γεγονός ιδιαίτερα σηµαντικό όταν έχουµε να κάνουµε µε βρέφη και µικρά παιδιά.

Κλασική ιατρική: Το ανοσοποιητικό σύστηµα των παιδιών είναι πιο ευάλωτο στα κλασικά φάρµακα, που συχνά το αποδυναµώνουν. &8710;εν είναι λίγοι οι γονείς που δίνουν αντιβίωση στο παιδί τους ακόµη και για ένα κοινό κρυολόγηµα ή σιρόπι µε τον πρώτο κιόλας βήχα, βοηθώντας έτσι τα µικρόβια να γίνουν πιο ανθεκτικά και το πρόβληµα να επανεµφανιστεί.

Εµβόλια

Οµοιοπαθητική: Προτείνει συνήθως την έναρξη των εµβολίων στα πρώτα γενέθλια του παιδιού και σε χρονική απόσταση µεταξύ τους τουλάχιστον ενός τριµήνου κατά το οποίο το παιδί ήταν απόλυτα υγιές. Επιπλέον, έχει σοβαρές ενστάσεις απέναντι σε κάποια που κρίνει επίφοβα (ηπατίτιδας, τετάνου, κοκίτη, ανεµοβλογιάς). Η απόφαση του αν ένα παιδί που κάνει οµοιοπαθητική θα εµβολιαστεί ή όχι ανήκει στο γονέα. Σε αυτή την περίπτωση ο παιδίατρος οφείλει να ενηµερώσει λεπτοµερώς για τα υπέρ και τα κατά του µη-εµβολιασµού.

Κλασική ιατρική: &8710;ιαθέτει µακριά λίστα εµβολίων που αφορά το σύνολο του πληθυσµού και ξεκινά από τον δεύτερο µήνα της ζωής κάθε βρέφους µέχρι τη συµπλήρωση του δέκατου όγδοου, χωρίς να αναφέρουµε κάποια επαναληπτικά. Κι ενώ αναµφίβολα έχουν αποτέλεσµα, αφού ο συστηµατικός εµβολιασµός έχει αποδεδειγµένα θεαµατική δράση στην πρόληψη επιδηµικών κυρίως ασθενειών, είναι επίσης γεγονός ότι τα εµβόλια προκαλούν παρενέργειες. Άλλοτε απλές (όπως µαθησιακές δυσκολίες, υπερκινητικότητα κ.ά.) και άλλοτε δραµατικές (όπως επιληπτικές κρίσεις, διανοητική καθυστέρηση, αυτισµός, διαταραχές στη συµπεριφορά, επιθετικότητα εξαιτίας φλεγµονής του εγκεφάλου), αφού κύριος στόχος κάποιων εµβολίων είναι το νευρικό σύστηµα τεστάροντάς το κάποιες φορές επικίνδυνα. Πρέπει πάντως να σηµειωθεί πως τα εµβόλια δεν εξουδετερώνουν την αποτελεσµατικότητα των οµοιοπαθητικών σκευασµάτων, όπως συµβαίνει µε τα αντιβιοτικά, τα κορτικοστεροειδή, τις ορµόνες και άλλες ουσίες όπως η καφεΐνη, η µέντα, η καµφορά και η ναφθαλίνη.

Πού µπορεί να βοηθήσει η οµοιοπαθητική

• Γρήγορη και αποτελεσµατική ανακούφιση στα βρέφη από ενοχλήσεις της οδοντοφυΐας και από κολικούς.
• Aµεση αντιµετώπιση των συχνών στα µωρά µολύνσεων των αυτιών χωρίς τη χρήση αντιβιοτικών ή παροχέτευσης.
• Όπως παραδέχονται και κλασικοί παιδίατροι, έχει αποτέλεσµα στην εξάλειψη των αλλεργιών, του άσθµατος, της σπαστικής βρογχίτιδας και της λαρυγγίτιδας.
• Αντιµετωπίζει δραστικά δερµατικές παθήσεις, όπως ψωρίαση, έκζεµα, ατοπική δερµατίτιδα, µυρµηγκιές κ.λπ., αλλά και µύκητες, γαστρεντερίτιδες και διάρροια.
• Βοηθά τα υπερκινητικά παιδιά να ελέγξουν την ανησυχία τους και να ξεπεράσουν τυχόν προβλήµατα συγκέντρωσης ή άλλα ψυχολογικά προβλήµατα, πάντα µε φυσικό τρόπο.
• Βελτιώνει διαταραχές στην ανάπτυξη, όπως ανώριµη συµπεριφορά, διαταραχές στην οµιλία, µαθησιακές δυσκολίες.

kids.in.gr